Prolog

Leżała na łóżku okryta ciepłym kocem. Czuła się jak zawsze, wypompowana z całej życiowej energii, pusta jak drewniana kukiełka. Myślami była gdzie indziej, wracała do tamtych wspaniałych chwil sprzed kilku tygodni. Wydawały się takie odległe. Brakowało jej Jego dotyku, czułych pocałunków. Wszystko było dobrze, dopóki nie powiedziała mu prawdy. Nagle coś w niej pękło. Zaniosła się szlochem, rzucała się po łóżku wrzeszcząc. Zerwała się z na nogi, nie panowała nad sobą, podczas ataku furii nikt nie mógł sobie z nią poradzić. Chwyciła lampkę nocną i wyrywając kabel z kontaktu rzuciła nią o ścianę. Po domu rozległ się odgłos tłuczonego szkła. Nikt nie przybiegł jej pomóc. Tym razem była sama, pierwszy raz zostawili ją w domu bez opieki… Poczuła silny ból w podbrzuszu. Osunęła się na podłogę, szlochała. Wiedziała, że coś jest nie tak. Zdawała sobie sprawę z tego, że to jej wina. Zaniedbała się, to wszystko dlatego… Nie jadła, nie piła… To w końcu musiało nadejść. Nie wiedziała tylko, że tak bardzo to przeżyje.